رواية بقلم هاجر عمر -4
انا ف ابو ضحكة جنان .. هاتى بوسة بقى
ضحكت و بتحذير
يا مؤيد بقى عيب
سجدة بنوم
ما قالتلك يا مؤيد عيب احترموا وجودى شوية بقى
فتحت عيونها بنعاس و طبعت قبلة على خد مؤيد من خده و رجعت للمخدة تانى
ادى يا سيدى البوسة اهى اللى مش عارفين تناموا بسببها ناموا بقى
مؤيد و هاجر بيبصوا لبعض پصدمه و عيونهم مفتوحة لاخرها و رجع بص لسجدة بغيظ
بقى انتى صاحية يا بنت ال و قرفانا معاكى
سجدة كانت راحت ف النوم بصلها و ضحك على برائتها .. و طبع قبلة على راسها و على شفايف هاجر بحب
تصبحى على خير
ابتسمت بحب
ناموا و كل واحد بيهرب من افكاره مؤيد من سفره و بعده عنها و عن ولاده و هاجر سفر مؤيد زعلها مش قادرة تتقبل فكرة بعده و انه يسيبها شهرين كاملين هى اتعلقت بيه و بوجوده جنبها مش متخلديلة تنام ف يوم و هو مش جنبها حاولت تخبى احساسها عنه عشان ما تزودش همه و تزعله ناموا و سلموا امورهم لربنا
جه تانى يوم صحيوا الصبح و قضوا اليوم مع بعض و مؤيد بيجهز نفسه للسفر وقف يودع ولاده و هاجر وصلته للباب و وقفت تودعه
ترجعلى بالسلامة يا حبيبى
انحنى ليها و قرب من وشها بغمزة
ضحكت برقة
والله يا مؤيد انت رايق انت ف ايه و لا ايه !
ضحك بمشاكسة
لو ما روقتش للقمر اروق لمين غيره
ضيقت عينها وبمشاكسة
بكاش يا روحى بكاش يلا بقى طريقك اخضر
ضيق عينه و بهزار
بقى فيه واحدة تقول لجوزها حبيبها اللى مسافر طريقك اخضر
رفع ايده للسما بضحك
صبرنى يا رب .. انا ماشي
شال شنطته و خارج هاجر مسكت دراعه بلهفة وقف وبصلها طبعت قبله على شفايفه بسرعة و بعدت بالراحة
هتوحشنى
ساب الشنطة من ايده و رجع يقفل الباب و بغزل
لا دا احنا نقعد بقى و نزحلق السفرية
زقته لبرة و هى بتضحك
ضحك عليها و مشي قفلت الباب و حطت ايدها على قلبها و كأن روحها انسحبت من جسمها و مشيت
عدى اليوم بتحاول تتأقلم على غيابه و بتلعب مع اولاده تشغل نفسها و اول ما وصل اطمنت عليه و خلص اليوم. جه يوم جديد من اسبوع جديد
هاجر نزلت استلمت شغلها ف نفس شركة مؤيد و كل يوم تكلم مؤيد تحكيله عن يومها كله هو بردو و مراعتها لولاده ما قلتش بالعكس زادت و هما قربوا منها جدا و خصوصا سجدة اتعلقت بهاجر و ما تعرفش تنام غير ف حضنها
عدى شهر و نص على سفر مؤيد مفيش حاجة اتغيرت غير ان سجدة فكت جبس ايدها و تعب هاجر اللى ظهر و ارهاقها اللى بيبان ف صوتها و هى بتكلمه و دايما تقوله انه بسبب ضغط الشغل و الولاد
مالك يا حبيبتي ايه مزعلك !
سجدة بدموع
مفيش
حطت ايدها على دقنها ترفع وشها ليها بحنان
هتخبى عليا يا سجدة مش احنا صحاب
هزت راسها بموافقة
بهدوء و حنان
طيب بتخبى على صاحبتك ليه و بتخبى الدموع دى ليه مين سببها و مين زعلك
قامت وقفت و لفتلها ضهرها تتهرب منها
مفيش
اتنهدت و رفعت حواجبها بمشاكسة
امم طب ايه رايك نروح الملاهى !
ربعت ايدها باعتراض و ملامح الحزن على وشها و دموعها ف عيونها و سكتت
قربت منها شدتها و قعدت و قعدتها على رجلها
مالك بس يا حبيبتى ايه مزعلك كدا !
رفعت عيونها و بصتلها بدموع
هو انا ينفع اناديلك ماما
اټصدمت من طلبها و نظرتها و طلبها وجعوا قلبها .. مسحت دموعها بسرعة بحنان
طبعا يا روحى هو دا اللى مزعلك كدا !
هزت راسها بموافقة و هى بټعيط
اصحابى كلهم عندهم ماما و بيروحوا ياخدوهم من المدرسة و بنت معايا ف الفصل ما رضيتش تلعب معايا و قالتلى ان هى عندها ماما تحبها و انا لا
هاجر بۏجع حضنتها
يا روحى ما تزعليش نفسك انا موجوده اخو و اعتبرينى ماما
بعدت عنها و مسكتها بين ايدها تمسح دموعها
ممكن ما تعيطيش تانى مش عايزة اشوفك زعلانة ابدا
رجعت حضنتها تانى بحب
ايه رايك بقى نروح الملاهى سوا !
سجدة بفرحة
يلا بينا
هاجر ابتسمت بحب
يلا بينا
قامت لبست و خرجتها هى و يامن و يزن طبعا بعد ما استئذنت مؤيد و قضوا يوم لطيف رجعوا البيت و
