رواية مكتملة بقلم اميره حسن -1

ولا ايه
لف ضهره وبصلها وقال بهدوء امممم انا حياتى كلها هنا وبنزل مصر بس اطمن على اهلى وارجع تانى.
بصتله بتفاجئ وحطت اديها على النقاب وشالتله من على وشها وقالتله بتفكير عشان كدة بقا اهلك كانو عايزين يجوزوك وتفضل جمبهم ومتسافرش صح
بص لملامحها باعجاب وقال بثبات مانتى طلعتى بتفهمى اهو.
ابتسمت بسماجة وقالتله بسخرية مش محتاجة عبقرية يعنى.... الغريب بالنسبالى انك حياتك كلها برة مصر.
سألها مش باين عليا ولا ايه
قربت منه وقالتله بهدوء انت مش باين عليك غير حاجة واحدة بس.
قرب منها خطوة وقال بجمود وايه هى بقا
ابتسمت بسماجة وقالت برود الاعصاب.
بص لعيونها ومسك اديها وقربها منه وهو بيقول خدى بالك لسانك دة هيوحشك.
بعدت عنه وقالتله اوعى ايدك دى...... لتانى مرة بقولك التزم حدودك معايا..... وبعدين انسى انى اقعد معاك ف بيت واحد.
حرك ايدة على جبهته بعصبية ونفخ بقوة وهو بيقولها اسلوبك دة يتعدل معايا عشان جبت اخرى معاكى وبعدين انا مش باخد رايك انتى مضطرة تقعدى هنا لحد مالمشكلة دى تتحل سواء عاجبك او مش عاجبك احنا مش جايين من اخر الدنيا عشان نعترض على حاجة تافهه.
ردت لمار بعصبية وانت ليه تجبنا من اخر الدنيا اصلا..... ايه ملقتش مكان تانى غير دبى ولا انت قاصد تعمل كدة عشان عارف انى مليش فى السفر وافضل طول الوقت محتجالك.
قرب منها وقال بانفعال ايه الدماغ اللى عندك دى ويكون فى علمك انا مش مضطر ابررلك تصرفاتى.
قاطعته بزعيق لا مضطر تقولى احنا جينا هنا ليه عشان انا مش بقرة تسحبنى وراك منين ماتحب... انا بنى ادمه ولازم افهم.
قالها بجمود لو حد غيرك كنت فهمته لكن انتى بالزات لا.
زعقت لمار وقالت ياربى على الاستفزاز... هو ايه دة اللى انتى بالذات لأ..... هو انا عدوتك ولا ايه
قالها بجمود افهميها زى ماتفهميها بس بالنسبالى دة انسب عقاپ ليكى..... وصوتك دة توطيه وانتى بتتكلمى معايا بدل ماازود العقاپ لحاجة تانية مش هتعجبك خالص.
قالت بانفعال وانت كدة بتخوفنى يعنى..
بصلها بقوة ومشى من قدامها متجاهل كلامها فاغضبت اكتر وقالت استنى انا بكلمك....
دبت رجليها فى الارض وهى شيفاه دخل اوضته وقفل الباب وراه بعدم اهتمام فانفخت بقوة وهى بتقول بغيظ انا مش هستسلم وايامك سودة معايا يامغرور زمانك.
يتبع.
رأيكم يهمنى 
بحبكم فى الله