رواية مكتملة بقلم فاطيما الجزء 3

اترجم احساسي ولا عرفت افسره عقدت حواجبي وانا بحاول افتكر شىء ......
عبدالله .. شفتها راحت ووقفت قدام باب جناحها القديم هى وعمر وحواجبها عقداهم باين عليها انها بټصارع افكارها نديت بهدوء رنا 
رنا وهى حاسه بالضياع من اول ما شافت الباب ده ايوا 
عبدالله تعالى ادخلى 
رنا دى اوضتنا 
عبدالله ايوا اتفضلي 
رنا .. دخلت وفضلت اتفرج عليها وبحاول اتذكر اى شىء بس ما حسيتش بأى شعور كأنى اول مره اشوف المكان ده فضلت اسال نفسي ازاى المكان دا جمعنى بجوزى وبنتى 4 سنين ومش قادرة حتى احس فيه باى مشاعر غير مشاعر الغربه استغربت ان الغرفه كلها مفيهاش اى صور حميميه بتجمعنى معاه او بتجمعنا مع بنتنا حسيت المكان بارد خالى من اى مشاعر قربت من السرير وقعدت وانا بصارع افكارى .....

عبدالله بقلق مالك حاسه بتعب 
رنا لا بس ......
عبدالله قربت منها ولامست ايديها بس ايه 
رنا .. مكنتش عارفه ازاى اوصله اللى فى بالى مش عارفه حاسه انى زى ما اكون اول مره اشوف الغرفه دى حساها خاليه من اى ذكريات بتجمعنا 
عبدالله بارتباك يمكن احساس مؤقت علشان مش قادرة تفتكرى يلا قومى غيرى هدومك اكيد انتى تعبانه ومحتاجه تستريحى 
رنا .. مشيت للدولاب فتحت الاول والتانى كان ليه فتحت التالت والرابع واتفاجات اكتر كل اللبس الموجود لبس عادى جداا حسيت انى مش بلبس كده كله بيجامات عاديه وجلبيات وعبايات مفيش بجامات ولا قمصان نوم ولا اى شىء يدل ان دا دولاب وحده متجوزه وتحب جوزها استغربت اكتر وبصيت عليه لاقيته باصص فى الارض وسرحان روحت خدت جلبيه ودخلت الحمام خدت دش ولبست وخرجت ...
عبدالله بابتسامه نعيما 
رنا مبتسمه الله ينعم عليك .. انا جهزتلك الحمام بعدى اطلعلك لبس عقبال ما تخرج 
عبدالله ياريت 
رنا عيونى 
عبدالله تسلم عيونك 
عبدالله .. خدت دش وخرجت لاقتها مجهزه لى بجامه زى ما كانت بتعمل بالظبط قبل ما تفقد الذاكره لبست وشفتها بتتمشي فى الاوضه شكلها بتحاول تفتكر اى شىء عجبتك 
رنا جداا بس 
عبدالله .. قعدت على الكنبه وشاورتلها تيجى جنبي 
رنا .. روحت وقعدت جنبه قالى بهمس بس ايه قوليلي كل اللى فى بالك 
رنا بحيره ممم احنا بقالنا 4 نين متجوزين صح
عبدالله .. ما ردتش واكتفيت انى ابصلها وبس 
رنا مش عارفه حاسه انى اول مره اشوف المكان حتى لبسي 
عبدالله ماله لبسك 
رنا مش عارفه مش لبس وحده متجوزه اقصد لبس عادى يعنى 
عبدالله .. ما قدرتش ارد عليها 
رنا عبدالله 
عبدالله عين عبدالله 
رنا تسلم عيونك بس كنت عايزه اسالك هو احنا كنا زعلانين من بعض ولا حاجه 
عبدالله بارتباك ليه بتقولى كده 
رنا احيانا تيجى فى راسي لمحات او لحظات من حياتنا سوا كنت بشوف اد ايه كنا متفاهمين وبنحب بعض جداا 
عبدالله مفهمتش تقصد ايه بس حسيت انها بتتكلم على حياتها مع عمر مش فاهم تقصدى ايه 
رنا بتردد وخجل يعنى اللى اعرفه ان الوحده لما بتحب جوزها زى اللى بشوفه من حياتنا اللى فاتت يعنى المفروض لبسها يكون غير كده احساسي انى كنت وخده راحتى معاك من غير قيود فاهمنى 
عبدالله بقلب موجوع فى باله .. كنتى مع عمر كده يا رنا اكيد انتى بتتكلمى على حياتك معاه مش معايا انا مقدرتش انطق وارد عليها ......................... 
رنا صارحنى يا عبدالله احنا كنا زعلانين صح 
عبدالله معرفتش اقول ايه ايوا 
رنا ايوا كنت حاسه اول ما شوفت اللبس اللى فى الدولاب حسيت انه مش زوقى خالص مش اقصد فى الشكل لا اقصد فى الاسلوب 
عبدالله ابتسمت علشان اعدى الموضوع وقولت دا اللى مضايقك ومزعلك كده ولا يهمك بكره مش فاضى اوعدك بعد بكره اخدك واوديكى مول كبير هنا اشترى كل اللى تحبيه منه 
رنا بفرحه بجد 
عبدالله طبعا وانا عندى كام رنا ممكن بقى نقوم ننام لحسن انا تعبان جداا ومش قادر 
رنا طيب
عبدالله ..نمت من ارتباكى من كلامها واديتها ضهرى وشيه وما حستش بوجودها جنبي لفيت اشوفها مالك انتى مش عايزه تنامى 
رنا وهى بتفرك فى ايديها وعيونه مدمعه انت لسه زعلان منى صح انا عملتلك ايه 
عبدالله باستغراب انا ازعل منك ليه
رنا بلا شعور كانت بتتكلم انت فى العاده مش بتنام الا وانت حاضنى 
عبدالله اتذكر الايام اللى ابتدوا فيها مشاعرهم تتغير ويقربوا من بعض كانت دايما تحب تنام فى حضنه قال فى باله اكيد هى تقصد عمر بكلامها ولما كانت بتقرب منى وقتها كانت بتشوف فيه عمر حبيبها حس انه تعب من كتر اللى اكتشفه وعرفه على قد ما كانت بتحب حياتها مع عمر على قد ما كانت پتكره العيشه معاها بس ما استحملش لما شاف شكلها اللى كان بيدوب اى جمود يحسه من كلامها ابتسمت وانا بحاول ادارى وجعى انا عمرى ما ازعل منك بس افتكرت انك تحبي تبقى على راحتك 
رنا .. انا كنت بتكلم وانا مستغربه من يقينى فى الكلام لا انت عارف انى انا كمان مش بيجيلي نوم