رواية مكتملة بقلم عائشه احمد-٢

بيت القناوى 
خالد هاخد بتى منك هاخدها يا عيشه 
عيشه بقوة اعلى ما فى خيلك اركبه ونتقابل فالمحاكم 
منير بۏجع روحنى يا ولدى 
معتز يلا يا حاج وخرجوا ولسه هيركبوا 
معتز پغضب انت رايح فين 
خالد مروح 
معتز لحد هنا وكفايه روح من هنا مش عايز اشوف وشك تانى 
خالد بغيظ ماشى يا ابن عمى ماشى وسابهم ومشى 
بالداخل 
هنيه اى اللى سمعته دة وانت كنت عارف انها هربانه من اهلها ووافقت تتجوزها 
جواد ايوة كنت عارف 
مرام بسخريه اى يا جواد مخلتش فيك عقل ولا ايه 
جواد پغضب مرام 
هنيه وانت يا حاج 
خلف ايوة كنت عارف 
فلاش باااااك
جواد انا قررت اتجوز يا حاج
خلف بفرحه حقك يا ولدى بس مين 
جواد الدكتورة 
خلف يا زين ما اخترت 
جواد بس فى مشكله عندها 
خلف اى هى 
جواد قص له ظروفها وما سمعه 
خلف دا قرارك يا ولدى وانت لو هتكون سند بجد ليها اتوكل على الله 
جواد هكون يا حاج هكون 
بااااااك
هنيه بحسرة يا حسرتى عليك يا جواد لو الناس فالبلد عرفوا هتبقى لبانه فى حنكهم يا ولدى 
حنين اى اللى بتقوليه دة يما
هنيه اخرسى انتى انتى اللى جبتيها واكيد كنتى عارفه 
جواد يوووووة خلاص خلصنا والموضوع دة مش عايزة يتفتح تانى فاهمين 
وسابهم ومشى ورجع خطوتين واياك حد يضايقها بكلمه اياك 
فى غرفه عائشه واقفه ودموعها نازله ومحستش غير وجواد  من ورا وډافن وشه فى رقبتها 
جواد دموعك بټقتلنى كفايه 
عائشه ببحه من العياط نزلت ايده من على وسطها بعد اذنك هروح انام عشان تعبانه 
جواد استغرب تصرفها بس راح وراها وقعد وراها وبيمشى ايده على شعرها كل حاجه اتعرفت خلاص لى بتبكى 
عائشه فعلا كل حاجه بانت واتعرفت 
جواد حس انها فصدها حاجه من كلامها شدها ليه يا خدها فى  بس هى قامت وقعدت 
عائشه جواد لو سمحتى سبنى لوحدى 
جواد بغيظ مالك يا عيشه فى اى 
عائشه بنفاذ صبر يوووووه انا اللى هطلع واريحك 
لسه هتمشى بس وقفت على صوته العالى 
جواد بصوت عالى استنى عندك 
عائشه ببرود نعم 
جواد مسك دراعها وضغط عليه انا مستحمل عشان الضغط اللى حصلك انهاردة بس دة ميدقيش الحق انك تسوقى فيها و تسيبى الاوضه وانا موجود فيها 
عائشه بۏجع عايز اى يا جواد 
جواد عايز اعرف اى اللى حصل غيرك معايا 
عائشه انت اتجوزتنى لى يا جواد 
جواد يعنى اى اتجوزتك لى 
عائشه هقلك انا صعبت عليك اكيد حنين حكتلك حكايتى فصعبت عليك مش كدا 
جواد پغضب انتى مجنونه اولا حكايتك عرفتها منك 
عائشه باستغراب منى 
جواد ايوة سمعتك وانتى بتتكلمى مع معتز وطلبتك من معتز
عائشه اه يعنى فعلا صعبت عليك
جواد پغضب انتى مجنونه انا من قبل ما اعرف الحكايه دى كنتى عارفه انى بحبك وعايز اتجوزك بس انتى اللى رفضتى 
عائشه افتكرت فعلا لما رجعت من المستشفى لما رفضته 
جواد انا اتجوزتك عشان بحبك مش عشان الكلام الفارغ اللى بتقليه ولانى بحبك كنت عارف انك اتجوزتينى عشان ابقى سندك مش عشان بتحبينى زى ما بيقولوا ضل راجل ولا ضل حيطه 
عائشه لا يا جواد انا موافقتش لانى كنت خاېفه 
جواد خلاص خلصنا الكلام وسابها ومشى وعى قعدت عالارض صدقنى يا جواد انا حبيتك من قبل ما نتجوز ورفضى ليك كان خوف لما تعرف ماضيا وانى هربانه من اهلى فاقت على صوت مرام وهى بتصقف
مرام وهى بتصقف برافوا برافوا تمثيل هايل 
عائشه قصدك اى 
مرام ضحكتى عالكل ورسمتى الطيبه وانتى ميه من تحت تبن 
عائشه انتى بتقولى اى 
مرام انا عارفه انتى اتجوزتى جواد لى عشان تكوشى عالفلوس وتجبيله العيل اللى نفسه فيه 
عائشه انتى اكيد مجنونه لو سمحتى اتفضلى اخرجى برة الاوضه 
مرام بضحك طالعه بس خلى بالك انا مبسبش حقى بسهوله 
وسابتها ومشت 
عائشه فضلت قاعدة مستنيه جواد بس ماجاش بس سمعت صوته طلعت تجرى وفتحت الباب وكان واقف عند اوضه مرام 
عائشه بفرحه جواد 
جواد بغيظ منها انا هنام عند مرام هو مكنش عايز ينام عند مرام بس حب يضايقها 
بصتله كتير وهو واقف راحت سابته ودخلت اوضتها وقفلت الباب جامد وهو ابتسم وقال فى سرة مجنونه 
صباح يوم جديد 
الكل شغال وبينضفوا 
عائشه هو فى اى 
حنين فى ضيوف جايين اليوم لابيه 
عائشه هو جواد فين 
حنين لسه منزلش هو منمش معاكى ولا اى 
عائشه بتوتر احم لا نام عند مرام هى نزلت 
حنين لا 
عائشه بغيظ طب انا هشوف هعمل اى وانشغلت مع اللى بيشتغلوا