رواية مكتملة بقلم عائشه احمد-٣

الظابط اطمن على مرتى الاول وبص على عيشه اللى بصت عالارض 
بعد مدة الدكتور خرج والكل جرى عليه 
جواد خير يا دكتور 
الدكتور بحزن البقاء لله 
الكلمه وقعت عالكل زى الصاعقه 
ناهد بصړاخ بتيييييييييي 
الكل انهار فالمستشفى
خلف لا اله الا الله لا اله الا الله 
جواد سابهم ومشى 
مضى اليوم ومرام ادفنت صباح يوم جديد 
الكل حزين وفارس نزل عالطول بعد ما جمع المعلومات ولكن بعد فوات الاوان 
فارس شد حيلك يا جواد ربنا يرحمها 
جواد يارب 
فارس الشرطه قبضت على خالد ومندور هربان 
جواد پغضب ودينى ما هرحمه 
بالداخل الكل قاعد حزين وعائشه وحنين رجعت من شهر العسل وبتسلم على عائشه 
حنين وهى عامله اى 
عائشه بخير 
ناهد بغيظ طبعا بخير امال ايه بتى ماټت بسببها وسابتلها الجمل بما حمل تعيش مبسوطه 
هنيه عيب يا ناهد متقليش اكدة 
ناهد له هقول ايوة هى السبب مش طليقها اللى قتل بتى وتلاقيها متفقه معاه 
حنين عيب يا مرات خالى 
عائشه لقت الناس بتدأت تتوسوس ويتساهروا عليها سابتهم وطلعت اوضتها تليفونها رن برقم فارس 
عائشه الو
فارس عامله اى 
عائشه الحمدالله 
فارس المعلومات مبقاش ليها فايدة بس انا هقلهالك لانى هوصلها لجواد 
عائشه قول 
فارس فاكرة الحاډثه اللى حصلتلك لما اشتغلتى فالمزرعه اللى سالتك عليها
عائشه ايوة
فارس مرام اللى كانت مدبراه عماد صبحى وصل للولد اللى كان فالكاميرا واعترف ومش بس كدا قال ان مرام طلبت منه يوصل لاهلك ويجيبهم البلد 
عائشه بحزن وهى السبب فانها ماټت
فارس ازاى 
عائشه اتفقت مع خالد ومندور عليا وكان ناويين وقصت له ما حدث فى ذاك اليوم 
فارس بحزن ربنا عاقبها 
عائشه بتنهيدة ربنا يرحمها بس فارس لو سمحت مش عايزة جواد يعرف اى حاجه من الحاجات دى 
فارس لى 
فارس هى ماټت خلاص وحسابها عند ربنا والمېت مايجوزعليه الا الرحمه 
فارس حاضر سلام 
عائشه سلام 
مر شهر من حزن جواد على فقدان مراته وابنه اللى لسه ما اتخلقش ومحاوله عائشه التقرب منه ولكنه يرفض تقربها 
صباح يوم جديد
عالفطار 
لين كدا يا جواد خلاص باقى اسبوع عالافتتاح 
جواد ان شاء الله 
عائشه ربنا يتمم الامور بخير 
لين مرسى 
عائشه بصت على جواد اللى مرضش عليها 
لين بدلال جواد سمعت ان عندكوا خيول ممكن تودينى اشوفها 
جواد اكيد بعد الفطور نروح 
عائشه بغيظ عن اذنكوا سابتهم وطلعت كل دة تحت انظار فارس اللى عارف صاحبه بيفكر فأى 
جواد هطلع اغير وانزل 
لين متتأخرش 
جواد طلع فاوضه عائشه اللى اول ما شافته طلعت تجرى عليه جواد 
جواد هلبس وهنزل 
عائشه بغيرة انت هتاخدها برضوا الاسطبل 
جواد ببرود ايوة 
عائشه هاجى معاكوا 
جواد لا 
عائشه يعن اى لا انا هاجى معاكوا 
جواد وانا قلت لا 
عيشه عرفت انها مش هتنفع الطريقه دى فقررت تجرب طريقه تانى قربت منه وبتمشى ايدها على وشه جواد انت واحشتنى اوى وقربت من شفايفه وبتبوسها وهو كمان لس فجاه بعدها عنه وزاحها بعيد 
عائشه پصدمه جواد 
جواد پغضب اياكى تقربى منى تانى فااااهمه
عائشه بخضه انت بتقول اى 
جواد بسخريه اى واحشتك بعد ما ماټت ولا هو دة اللى انتى كنتى مستنياه بتقربى دلوقتى بعد اى 
عائشه پصدمه جواد انت بتقول اى 
جواد اللى سمعتيه انتى كنتى بتغيرى منها وعشان كدا كنتى مش مخليانى اقرب منك لانها قعدت يوم معايا فالمزرعه وبعد ما ماټت بتقربى مش هو دة اللى انتى عايزاه بس لا مش انا اللى وقت ما تعوزى تقربى تقربى تبعدى تبعدى ومتنسيش ان هى بسببك ماټت رمى الكلمة دى وسابها ومشى وهى واقفه مصدومه من اللى حصل واللى قاله جواد 
عائشه پصدمه انت بتتهمنى انى السبب فى مۏتها يا جواد 
مر اليوم وجاء المسا
جواد دخل والكل كان متجمع 
حنين ابيه هى عيشه مالها 
جواد مالها 
هنيه من الصبح يا ولدى مخرجتش من اوضتها ولا كلت حتى لقمه 
جواد حس ان هو زودها معاها فالكلام احم طب هاتى اى حاجه وانا هطلع اشوفها 
حنين دقيقه انا كنت مجهزاله صنيه العشا ومرضتش 
جواد هاتيها جواد اخد الصنيه وطلع عندها فوق لقاها قاعدة فالبلكونه وشاردة 
جواد حط الصنيه عالترابيزة مكلتيش لى 
عائشه فاقت على صوته وقامت مش جعانه وسابته ومشت راح وراها 
جواد كيف مش جعانه بيقولوا مكلتيش حاجه من الصبح 
عائشه قعدت عالسرير لو سمحت سبنى براحتى وشدت الغطا ودموعها نزلت وغطت وشها جواد قلبه وجعه عليها دخل غير وطلع نام عالسرير وحس بانها بټعيط وكاتمه نفسها قام وساب الاوضه وخرج 
مر اسبوع 
وجه يوم الافتتاح 
حنين اى رأيك يا معاذ فالفستان