رواية نصيبى وقسمتى مكتملة للكاتبه اميره حسن-7

....مين دة

وقتها نزل حمزة من عربيته واتجه لعربيه چاك وفتح باب العربيه وركب فى الكنبه الخلفيه وطلع سلاحھ بخفه ووجهه فى راس چاك وقال پغضب : سوق العربيه.

صړخت فرى فالقت حمزة بيوجعه السلاح ناحيتها بيقولها : اكتمى يابت بدل ماأصفى دمك.

حطت فرى اديها على بقها وفضلت بصاله بتبريقه وخوف لحد مانكلم چاك بتوتر وقلق : تمام تمام....قولى عايز ايه وانا هديهولك

رد حمزة پغضب : قولتلك اطلع وانت ساكت.

وفعلا اتحرك چاك بعربيته وهو باصص لحمزة فى المرايه وشايفه بيطلع تليفونه وبيتصل بحد ورد وقال : تعالا خد عربيتى انا راكنها فى .

وبعدين قفل الخط وفضل موجه سلاحھ على چاك وفرى وطول الطريق كان بيوجههم لمكان معين .

 ..

فاق حمدى من الدوخه اللى كانت مسيطرة عليه وأول مافتح عينه شاف كوثر قاعدة قدامه وبتبصله بدموع ....فاحاول يتمالك اعصابه ويقاوم تعبه وقام ببطئ وسألها : ايه اللى حصل ....هو عملك حاجه

هزت راسها بلا وفضلت ټعيط وهى بتقوله : مقربش منى ....بس انا خلاص خسرته ياحمدى.

رد عليها بتعب : قولتلك ابنك لازم يعرف بالعلاقه اللى بينا.

ردت بنرفزة : وانت ليه مقولتش لمراتك على العلاقه اللى بينا

اتلجلج وقالها : اكيد هيجى يوم واعترفلها .... وبعدين انا من حقى اتجوز تانى وتالت ورابع....وانا عايزك فى حياتى...بس ابنك مش قادر يستوعب دة.

عيطت وقالتله : انا خۏفت اقوله انى اتجوزتك....خۏفت اخسره.

رد بتعب : كنتى مستنيه ايه....كنتى عيزاه يكشفنا ....واهو حصل ....شوفى بقا هتحلى المشكله دى ازاى.

ردت بتفاجئ : هو انت هتسيبنى اواجهه المشكله دى لوحدى ولا ايه

رد حمدى بضيق : عيزانى اعملك ايه ياكوثر...اساسا انا متورط فى المشكله زى زيك....وبيتى هيتخرب .

ردت بتفاجئ : هو دة كل اللى همك....نفسك وبيتك وبس....طب وانا....مفكرتش فيا

رد حمدى بضيق : مش وقت الكلام دة ....وبعدين محدش ضړبك على ايدك ....كله بمزاجك ....على الاقل انتى جوزك اتوفى لكن انا اللى بيتى هيتخرب ....ودة اللى كنت عامل حسابه.

بصتله بتفاجئ وقالتله : ايه الانانيه دى ياحمدى هو انت مش ملاحظ ابنى شافنى ازاى انت متخيل احساسه وهو مخدوع فى امه....انت متخيل المشاكل اللى هتحصل ...بقولك هخسر ابنى وانت بتقولى بيتك طب وانا فين من بيتك

اخد حمدى نفس عميق وغمض عينه وقال پغضب : لو مراتى عرفت بالموضوع دة هتحرمنى من ولادى.

ضحكت كوثر وقالتله بعياط : انا مش قادرة اصدقك ....هو انا مليش مكان فى تفكيرك للدرجادى ....وطلاما خاېف اوى كدة بتجيلى ليه 

بصلها وقال پغضب : ماتسكتى بقا وبطلى كلام المراهقين دة وخلينا نشوف حل فى الورطه دى .اتصلى بابنك وخليه يسكت بأى طريقه.

ضحكت باستهزاء وقالتله : اذا كان انت مقدرتش عليه ....انا هقدر .

بصلها بضيق ورجع غمض عينه بقوة وبدأ يفكر فى حل...وهى بتبصله بدموع وقهر وخيبه أمل.

 .

فى المستشفى

همست صبا لأختها لمار وسألتها : مالك يالمار وشك غريب انتى وجوزك ليه كدة 

بصتلها لمار وردت بهمس : هيكون ليه ياصبا انتى مش شايفه الوضع اللى احنا فيه.

سألتها صبا بفضول : يعنى هو معملكيش حاجه قصدى يعنى دايقك بالكلام او مد ايده عليكى مثلا

بصتلها لمار بتفاجئ وردت : ايه اللى بتقوليه دة وهو هيعمل كدة ليه اصلا

ردت صبا بعفويه : معرفش اصلك معيطه وهو كمان معيط فامستغرباكو.

ردت لمار بسخريه : اه اصل ضربنا بعض اسكتى الله يرضى عليكى ياصبا .

ردت صبا بهمس : طب عايزة اقولك على حاجه.

بصتلها لمار بقله حيله وقالت : خير

ردت صبا بابتسامه : كانو محتاجين ډم للحج فضل وفارس اللى اتبرعله.

استغربت لمار وردت : بجد!!

ردت صبا : انا كمان مصدقتش ...اصلا هو جه لما شافكم مشيتو....مكنش عايز يسيبنا لوحدنا.

ابتسمت لمار وقالت بمغذى : شيفاكى مبتسمه وبتشكرى فيه ...هو ايه الحكايه 

ردت صبا بابتسامه : مفيش حكايات ...انا مستجدعاه مش اكتر.

ردت لمار بسخريه : والله!!

وبعدين بصت لجوزها لقيته ساند راسه على الحيطه ومغمض عينه وبيتنفس بزهق فافضلت تبصله بزعل وافتكرت مشهد والدته فاغمضت عنيها بضيق .

وبعد فترة خرج الدكتور من غرفه العمليات فاتجهو لعنده بلهفه وسمعو الدكتور بيقول بهدوء : مش عايزكم تقلقو ياجماعه .... الحمد لله عدينا مرحله الخطړ.

اخد منذر نفسه بقوة كأنه كان حابسه من فترة طويله وغمض عينه وهو بيحمد ربنا : الحمدلله.

وعدى فضل باصص للدكتور وابتسم بفرحه وهو بيقوله : شكرا يادكتور ....طمنتنا.

قربت فردوس وقالت بفرحه : ربنا يطمن قلبك يارب .

والبنات حضنو بعض بفرحه ولكن لمار عيونها ثابته على منذر وحست ان حمل انذاح من على قلبه فأبتسمت بأرتياح.

 ....

فضلت تارا قاعدة فى المكان اللى سابها فيه حمزة وهى بتبص حواليها وبتسال نفسها : انا مش عارفه ايه الكراچ اللى جابنى فيه دة ربنا يستر وميكنش ناوى يعمل مصېبه.

المكان كان عبارة عن مساحه كبيرة بيتركن فيها عربيات كتير ولكن المكان فاضى ومفهوش نور ودة اللى كان مخوف تارا لحد ماسمعت صوت عربيه متجهه ناحيتها فاتحركت من مكانها وفضلت تبص بفضول وبتدعى انه يكون حمزة ينقذها من الظلام اللى هى قاعدة فيه.

ولكن اتفاجئت لما شافت چاك بيسوق العربيه وفرى جمبه وحمزة وراهم وموجه عليهم سلاحھ....فاټصدمت تارا واتحركت ناحيتهم وشايفه حمزة نزل من العربيه وبيقولهم بټهديد : انزلو من العربيه بسرعه.

نزلو پخوف ووقفو قدامه ولما فرى شافت تارا صړخت وقالت پخوف : الحقينى ياتارا....

وجهه حمزة السلاح عليها وقالها بزعيق : ااااااخرسى.

فاتفجعت فرى وبصتله پخوف اما تارا بصتله پصدمه وقالتله : انت بتعمل ايه ياحمزة انت اټجننت.

رد عليها وهو موجه السلاح ناحيه فرى وچاك وقال : لا متجنتتش بس هخليهم يدوقو من عذابى شويه.

زعقت تارا بعصبية : نزل السلاح دة ياحمزة وبطل جنان.

ابتسم بسخريه وقال : انا دلوقتى هوريكى الجنان على اصله.

وطلع تليفونه من جيبه واتصل على لمار واستى ردها وهو موجه سلاحھ على چاك وفرى.

وعلى الجانب التانى .

مسكت لمار تليفونها واستغربت انه حمزة فابصت لصبا وسألتها : هى تارا فين

ردت صبا : مع سى حمزة .

ردت لمار باستغراب : اصلا حمزة بيكلمنى.

ردت صبا : طب ردى.

وفعلا ردت لمار بهدوء : نعم ياحمزة.

اتكلم حمزة پغضب : ادى الفون لجوزك.

استغربت وسألته : فى ايه ياحمزة.

قالها پغضب : هتعرفى ....بس ادينى جوزك الاول.

بصت لمار لمنذر وقالتله : خد كلم حمزة.

بصلها باستغراب واخد الفون منها ورد وقال : خير...مع ان مبيجيش من وراك الخير.

رد حمزة پغضب : لا المرادى خير ...بس خير بالنسبالى ....وچحيم بالنسبالك.

رد منذر ببرود : خلص عايز ايه

رد حمزة بسخريه : عايزك تيجى تشوف قرايبك الحلوين وهما واقفين قدامى زى الفران المبلوله وخايفين من المۏت.

اتفاجئ منذر وبص للمار وسألها : فرى وچاك فين

ردت بقلق : راحو البيت .

كان حمزة سامعهم وضحك وهو بيقول : لا منا حبيت افسحهم شويه ولا الفسحه حلال ليك وحرام عليا.

رد منذر پغضب : بطل رغى كتير وقولى هما فين

رد حمزة بسخريه : منا قولتلك واقفين قدامى زى الفران المبلوله ولو خاېف عليهم يبقا